Evrenim...
Hayatıma girdiğin ilk günü hatırlıyorum bir de bugünü, iki ayda bu koca uçurum nasıl olur iki insan arasında? Aklımda bin bir soru işareti ,kalbimde sönmeyecek ateşin ve baktığım her yerde senden bir hatıra.Sahi nasıl oldu da bu kadar yer kapladın ki hayatımda?Aşkın gözü kör olurmuş,seven kadın aptallaşırmış derlerdi de inanmazdım.Sevdim işte sorgulamadan, yormadan, kırmadan, çok sevdim; seni en çok seni,anneni,babaanneni senden bir parça olan her şeyi sevdim mesleğini bile.
Sonra ne mi oldu bir adam dert, bir kadın pert.
Şimdi susuyorum payıma susmak düştü ama biliyorum ki tertemiz sevgim,uğruna akıttığım gözyaşları ve ettiğim ahlar bir ömür bırakmaz peşini.
Çok sustum ben susup sen konuştukça senden daha çok iğrendim yalanlar... arkası gelmeyen kuyruklu yalanların,neler neler var beni kırıp döken inciten hepsinden bir habersin yalnız şunu bil insanlar senin sandığın kadar aptal değildir; hele kadınlar...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder